Ήρθες σαν δροσοσταλιά
στο διψασμένο κάμπο.
Ροδόσταμο η ανάσα σου,
η ύπαρξή σου τόση δα.
Ο χτύπος της μικρή σου καρδιάς,
χτύπος ζωής για όλους εμάς.
Μες το χειμώνα μου ανεμώνα.
Αστέρι που φεγγοβολά, σ’ ότι απόμεινε για μένα
Στου κόσμου την απέραντη ερημιά. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου