Ο βραχος

Στη θωριά σου αγναντεύω, ερωτήματα μύρια.
Καβαλάρης στον πήγασο,
στους αιώνες καλπάζεις.
Τις ρυτίδες του κορμιού μου, στου πελάγου
το χάδι μετράς,
Και τρα΄γούδι συνθέτεις, στο γαλάζιο σου βλέμμα.
Στους θυμούς της θάλλασας το κλάμμα μου ακούς.
Το παράπονό μου στη βουή των κυμάτων.
Σαν με δέρνουν αλύπητα, τη ζωή σου θυμάσαι
Και σαν βράχος σε βράχο,
με τη γλώσσα της ψυχής μιλάς.