Κωφάλαλος

Της σκέψης μετράς μέρα νύχτα το χρόνο.
Στων ονείρων τον κόσμο,
ταξιδεύεις και ζείς αχόρταγα.
Με το φως της ψυχής, με το γέλιο, το δάκρυ,
τις εικόνες κεντάς, στης ζωής το μαντήλι.
Στων χεριών τη γλώσσα εκφράζεις
της Καρδιάς τα πάθη,
τις χαρές, τις λύπες στη σιωπή του κόσμου σου.
Την ανάγκη γι'αγάπη κρατάς αναμένο καντήλι.